Ζηκίδης, Γεώργιος

(Βίτσι, Ήπειρος 1852 – Αθήνα 1920). Λόγιος. Οπαδός του Κωνσταντίνου Κόντου, που επιθυμούσε τον καθαρισμό της ελληνικής γλώσσας με βάση την αρχαία παράδοση. Συνέταξε το αξιομνημόνευτο Λεξικόν ορθογραφικόν και χρηστικόν της Ελληνικής γλώσσης (1899), όπου αποκατέστησε, αρχαϊκά, πλήθος νεοελληνικές λέξεις. Στον πρόλογο εκθέτει τις θεωρητικές του απόψεις, τις οποίες όμως δεν δικαίωσε απολύτως ο χρόνος, και με το ύφος του αποπειράθηκε να παρουσιάσει ένα δείγμα καθαρής γλώσσας.